Wijs in de wandelgangen

Er zijn een aantal wijsheden op ons pad gekomen die we je niet willen onthouden. Omdat ze uitdrukken hoe jij je ook voelt, omdat het zegt wat er moet gebeuren of omdat je iemand kan uitleggen wat je wil doen of al doet. Deze uitspraken kwamen we tegen op evenementen, in de wandelgangen of in gesprekken. Heb jij ook een uitspraak die hiertussen hoort, laat het ons weten.

Het gesprek ging afgelopen jaar onder andere over het zorgstelsel. De manier waarop de patiënt benaderd wordt, moét veranderen. Dat staat buiten kijf. De cultuurverandering die dat vraagt, is nog in volle gang.Maar de uitdaging van de organisaties ligt toch op het moment vooral bij het borgen van ervaringsdeskundigheid. En om het zien van de cliënt en de toegevoegde waarde van de ervaringsdeskundige. Veel beginnend ervaringsdeskundigen zijn zoekend. Ze vragen zich af waar ze beginnen als mens en eindigen als medewerker. Want werken met je verhaal, dat is prachtig, maar kent ook uitdagingen.

“In zijn algemeenheid hoor je een roep dat men het in de zorg anders wil.”

“De balans in macht verschuift. Van ‘wij weten wat goed is’ naar ‘we geven ruimte aan mensen met ervaringskennis die zelf formuleren wat en meedenken over goed voor iemand is’.
Dat is ongemakkelijk. Voor heel veel mensen.”

“Eerst moet je met elkaar de basale dingen overeenkomen: Dit is ervaringsdeskundigheid, dit is herstel. Dit is herstel ondersteunende zorg. Er is een functieomschrijving en we stellen met elkaar af wat het is. Als je dit niet goed fundamenteel neer zet, word je linksom of rechtsom enorm in je staart gebeten.”

“Ook aan de beleving van de aandacht van de ervaringsdeskundige aan een cliënt worden woorden gegeven.”

“We moeten blijven kijken en voelen. Als ik met iemand in gesprek ga en iemand krijgt glimmende ogen, krijgt lucht om te kunnen ademen. Dat is waarom we dit doen. Waarom het ook móet gaan schuren.”

“Hoe meer je weet, hoe minder je dat moet inzetten. Stel vragen en weet niets vooraf.”

“Ook als je geen diagnose hebt, kan je wel als mens aansluiten. Je hebt namelijk altijd de kans om met elkaar als mens te spreken, en niet met de diagnose.”

“Een belangrijke vraag die een organisatie zich moet stellen: Zijn ervaringsdeskundigen in staat om tot wasdom te komen? Zorgsystemen drukken de ruimte van ervaringsdeskundigen in. Zodat ze zich gedwongen voelen in het systeem te gaan passen.”

“Onze boodschap aan organisaties: ‘Bied vrije ruimte aan ervaringsdeskundigen, zonder dat dit leidt tot afsplitsing.”

“Ik was ook professioneel in kattenkwaad. Ik voel me nu weer in mijn rol gezien.”